قسمت پنجاه و دوم خاطرات میلسپو: می توانستم استعفای خود را تقدیم کنم ولی این کار دست مخالفانم را قوی تر خواهد ساخت؛ هیچ اطمینانی هم به پشتیبانی دولت آمریکا نداشتم
همانطور که به نخست وزیر گفته بودم هدف نهائی مبارزه گروه مخالفان که آتش حمله خود را متوجه اختیارات و شخص من ساخته بود، نابودی هیئت بود. چند ماه قبل از این وقایع من تمایل شخصی خود را به ترک این شغل به و
قسمت پنجاه و دوم خاطرات میلسپو: می توانستم استعفای خود را تقدیم کنم ولی این کار دست مخالفانم را قوی تر خواهد ساخت؛ هیچ اطمینانی هم به پشتیبانی دولت آمریکا نداشتم همانطور که به نخست وزیر گفته بودم هدف نهائی مبارزه گروه مخالفان که آتش حمله خود را متوجه اختیارات و شخص من ساخته بود، نابودی هیئت بود. چند ماه قبل از این وقایع من تمایل شخصی خود را به ترک این شغل به وزارت خارجه امریکا اطلاع داده بودم و امید داشتم دولت ایالات متحد گامهایی در راه حفظ تداوم و یکپارچگی هیئت بردارد و از من پشتیبانی کند تا بتوانم بدون صدمه زدن به هیئت و پیشرفت کار آن و حیثیت امریکا از کار کناره گیری کنم. ضمن مذاکرات مجلس درباره لغو قانون اختیارات، من می توانستم همانطور که در بحرانهای قبلی اکتبر ١٩٤٣ و ژوئن ١٩٤٤ عمل کرده بودم استعفای خود را تقدیم کنم. ولی این کار را نکردم چون می دانستم که این کار دست مخالفانم را قوی تر خواهد ساخت.
سرویس تاریخ «انتخاب»: کتاب ماموریت آمریکایی‌ها در ایران اثر آرتور میلسپو ترجمۀ حسین ابوترابیان در سال ۱۳۵۶ است.
آرتور میلسپو متولد مارس ۱۸۸۳ در روستایی در میشیگان، حقوقدان و کارشناس مالی آمریکایی که در سالهای ۱۹۲۲-۱۹۲۷ و ۱۹۴۲-۱۹۴۵ برای اصلاح مالیه به استخدام دولت ایران درآمد. او دانش آموخته (دکترای) دانشگاه جانز هاپکینز و (کارشناسی ارشد) دانشگاه ایلینوی بود.
بموجب قانون جدید هیئت وزیران می‌توانست سازمان بخش اقتصادی وزارت دارائی را تعیین کند و هیئت مالی نیز می توانست به اداره کردن آنها تحت نظارت وزیر دارائی ادامه دهد. من به آقای بیات پیشنهاد کردم که این کار عملی شود. او نپذیرفت و قول داد در مورد تجدید سازمان و برنامه اقتصادی خود با من مشورت کند. پس از آن روز او هیچ گاه با من و هیچ یک از همکارانم مشورت نکرد. با این ترتیب هیچ یک از دستیاران امریکائی من نمی توانست طبق قرارداد استخدامی خود در این سازمان‌ها که دیگر از نظارت من خارج شده بود خدمت کند و لذا ایرانیان فوراً تصدی کامل آنها را بر عهده گرفتند.
همانطور که به نخست وزیر گفته بودم هدف نهائی مبارزه گروه مخالفان که آتش حمله خود را متوجه اختیارات و شخص من ساخته بود، نابودی هیئت بود. چند ماه قبل از این وقایع من تمایل شخصی خود را به ترک این شغل به وزارت خارجه امریکا اطلاع داده بودم و امید داشتم دولت ایالات متحد گامهایی در راه حفظ تداوم و یکپارچگی هیئت بردارد و از من پشتیبانی کند تا بتوانم بدون صدمه زدن به هیئت و پیشرفت کار آن و حیثیت امریکا از کار کناره گیری کنم. ضمن مذاکرات مجلس درباره لغو قانون اختیارات، من می توانستم همانطور که در بحرانهای قبلی اکتبر ١٩٤٣ و ژوئن ١٩٤٤ عمل کرده بودم استعفای خود را تقدیم کنم. ولی این کار را نکردم چون می دانستم که این کار دست مخالفانم را قوی تر خواهد ساخت. هیچ اطمینانی به پشتیبانی دولت آمریکا نداشتم و بخاطر نظریاتی که وزارت خارجه ابراز می‌کرد نمی توانستم روی همبستگی و اقدام همزمان دستیاران امریکائی‌ام حساب کنم. در نتیجه استعفای من هیچ تأثیری در جریان رویدادها نداشت جز اینکه در مورد خود هیئت کاری را که می‌کوشیدم در صورت امکان اجتناب کنم یا به تعویق اندازم تسریع می‌کرد.
