عدم کاهش وزن طبیعی در کودکان، نشانه‌ی چاقی در سنین بالاتر

عدم کاهش وزن طبیعی در کودکان، نشانه‌ی چاقی در سنین بالاتر کودکانی که در دوره‌ی پیش‌دبستانی کاهش طبیعی وزن را تجربه نمی‌کنند، در معرض خطر بالاتری برای چاقی در دوران کودکی قرار دارند به‌طور معمول، شاخص توده بدنی (BMI) کودکان بین یک تا شش سالگی کاهش می‌یابد. حدود ۱۰ درصد از کودکان که BMI آن‌ها در این بازه زمانی ثابت باقی می‌ماند، بیشتر احتمال دارد تا سن ۹ سالگی به چاقی مبتلا شوند

کودکانی که در دوره‌ی پیش‌دبستانی کاهش طبیعی وزن را تجربه نمی‌کنند، در معرض خطر بالاتری برای چاقی در دوران کودکی قرار دارند به‌طور معمول، شاخص توده بدنی (BMI) کودکان بین یک تا شش سالگی کاهش می‌یابد. حدود ۱۰ درصد از کودکان که BMI آن‌ها در این بازه زمانی ثابت باقی می‌ماند، بیشتر احتمال دارد تا سن ۹ سالگی به چاقی مبتلا شوند

به گزارش انتخاب و به نقل از انلی مای هلث؛ بر اساس یک مطالعه‌ی جدید، کودکانی که در سال‌های نخست زندگی خود کاهش طبیعی وزن را تجربه نمی‌کنند، با احتمال بیشتری ممکن است تا پیش از ۹ سالگی دچار چاقی کامل شوند.

طبق گزارشی که پژوهشگران اخیراً در نشریه JAMA Network Open منتشر کرده‌اند، اغلب کودکان بین سنین ۱ تا ۶ سالگی کاهش در شاخص توده بدنی (BMI) را تجربه می‌کنند، پیش از آنکه با رشد بدنی، دوباره روند افزایش وزن در آن‌ها آغاز شود. (شاخص توده بدنی، معیاری برای تخمین میزان چربی بدن بر پایه‌ی قد و وزن است.)

اما یافته‌ها نشان می‌دهد که در حدود ۱۱ درصد از کودکان، شاخص توده بدنی بین ۱ تا ۳.۵ سالگی بدون تغییر باقی می‌ماند. سپس از ۳.۵ تا ۹ سالگی، این کودکان با شتاب بیشتری وزن اضافه می‌کنند.

پژوهشگران دریافته‌اند که این گروه از کودکان به‌طور قابل توجهی بیشتر در معرض چاقی دوران کودکی قرار دارند، به‌گونه‌ای که به‌طور میانگین BMI آن‌ها از ۹۹ درصد هم‌سن‌وسال‌هایشان بیشتر است.

دکتر «چانگ لیو»، استاد روان‌شناسی در دانشگاه ایالتی واشنگتن و نویسنده‌ی اصلی این مطالعه در بیانیه‌ای گفت:
«این‌که می‌توانیم الگوهای غیرطبیعی BMI را از سن ۳.۵ سالگی شناسایی کنیم، اهمیت فوق‌العاده‌ی سال‌های ابتدایی زندگی در پیشگیری از چاقی را نشان می‌دهد.»

به گفته‌ی پژوهشگران، کودکانی که در این سنین BMI بالایی دارند، بیشتر احتمال دارد این اضافه وزن را تا بزرگسالی حفظ کنند، که آن‌ها را در معرض بیماری‌های مزمنی مانند دیابت و بیماری‌های قلبی قرار می‌دهد.

در این مطالعه، پژوهشگران داده‌های مربوط به نزدیک به ۹۵۰۰ کودک را که از مطالعه‌ی ملی و در حال اجرای «تأثیرات محیطی بر پیامدهای سلامت کودکان» جمع‌آوری شده بود، تحلیل کردند. این مطالعه‌ی فدرال شامل کودکانی از ۴۴ ایالت آمریکا و پورتوریکو است.

پژوهشگران با استفاده از اطلاعات قد و وزن، شاخص توده بدنی کودکان را از سن ۱ تا ۹ سالگی محاسبه کردند تا بررسی کنند که آیا الگوهای وزن‌گیری در سال‌های اولیه می‌تواند نشان‌دهنده‌ی احتمال بروز اضافه‌وزن یا چاقی در آینده باشد یا خیر.

داده‌ها نشان داد کودکانی که بین سنین ۱ تا ۶ سالگی کاهش BMI را تجربه نمی‌کنند، در معرض خطر بیشتر چاقی قرار دارند.

این خطر همچنین با عوامل اولیه‌ی دیگر زندگی مانند وزن بالا هنگام تولد، مصرف سیگار در دوران بارداری و بالا بودن BMI مادر پیش از بارداری یا در حین آن نیز مرتبط بود.

دکتر لیو در ادامه گفت:
«یافته‌های ما نشان می‌دهد که فرصت‌های مهمی برای کاهش چاقی دوران کودکی وجود دارد؛ از جمله کمک به زنان باردار برای ترک سیگار و کنترل افزایش وزن سالم، و همچنین پایش دقیق کودکانی که از همان ابتدا علائم افزایش سریع وزن را نشان می‌دهند.»