قسمت چهل و هشتم خاطرات میلسپو: سرسخت ترین مخالفان پارلمانی از ملاقات با من بکلی خودداری می‌کردند؛ تنها یک نماینده که علیه ما نُطق کرده بود حاضر شد نظریات ما را هم بشنود
به استثنای بحران نهائی، کمیسیونهای مجلس معمولاً از ما می‌خواستند که هر وقت مسائل مالی مطرح است در جلساتشان شرکت کنیم. با این همه و با وجود تلاشهای مکرر نتوانستم مجلس را قانع کنم که یک کمیسیون خاص برای
قسمت چهل و هشتم خاطرات میلسپو: سرسخت ترین مخالفان پارلمانی از ملاقات با من بکلی خودداری می‌کردند؛ تنها یک نماینده که علیه ما نُطق کرده بود حاضر شد نظریات ما را هم بشنود به استثنای بحران نهائی، کمیسیونهای مجلس معمولاً از ما می‌خواستند که هر وقت مسائل مالی مطرح است در جلساتشان شرکت کنیم. با این همه و با وجود تلاشهای مکرر نتوانستم مجلس را قانع کنم که یک کمیسیون خاص برای بحث و رسیدگی به کارها و مسائل هیئت تشکیل دهد. کسی نمی توانست از طریق لیدرها به مجلس دسترسی یابد چون مجلس لیدر نداشت و خیلی مشکل بود که کسی بتواند وقت ملاقات و مذاکره با ۸۰ یا ۱۰۰ نماینده را بیابد. سرسخت ترین مخالفان پارلمانی از ملاقات با من بکلی خودداری می‌کردند. تا جائی که بخاطر دارم تنها یک نماینده که علیه ما نُطق کرده بود حاضر شد نظریات ما را هم بشنود و صحت اطلاعاتش را بررسی کند.
سرویس تاریخ «انتخاب»: کتاب ماموریت آمریکایی‌ها در ایران اثر آرتور میلسپو ترجمۀ حسین ابوترابیان در سال ۱۳۵۶ است.
آرتور میلسپو متولد مارس ۱۸۸۳ در روستایی در میشیگان، حقوقدان و کارشناس مالی آمریکایی که در سالهای ۱۹۲۲-۱۹۲۷ و ۱۹۴۲-۱۹۴۵ برای اصلاح مالیه به استخدام دولت ایران درآمد. او دانش آموخته (دکترای) دانشگاه جانز هاپکینز و (کارشناسی ارشد) دانشگاه ایلینوی بود.
سرانجام ناچار شدیم دست به حمله متقابل بزنیم. این جنگ متعلق به ما نبود بلکه مال ایرانیان بود. ما به ایران آمده بودیم که کاری انجام بدهیم نه اینکه برای انجام آن مبارزه کنیم. اما گذشته از انجام وظیفه دست به بسیاری اقدامات متقابل زدیم. مهمترین اقدام ملاقات با نمایندگان مجلس بمنظور مذاکره درباره مسائل خودمان و آنان بود. به استثنای بحران نهائی، کمیسیونهای مجلس معمولاً از ما می‌خواستند که هر وقت مسائل مالی مطرح است در جلساتشان شرکت کنیم. با این همه و با وجود تلاشهای مکرر نتوانستم مجلس را قانع کنم که یک کمیسیون خاص برای بحث و رسیدگی به کارها و مسائل هیئت تشکیل دهد. کسی نمی توانست از طریق لیدرها به مجلس دسترسی یابد چون مجلس لیدر نداشت و خیلی مشکل بود که کسی بتواند وقت ملاقات و مذاکره با ۸۰ یا ۱۰۰ نماینده را بیابد. سرسخت ترین مخالفان پارلمانی از ملاقات با من بکلی خودداری می‌کردند. تا جائی که بخاطر دارم تنها یک نماینده که علیه ما نُطق کرده بود حاضر شد نظریات ما را هم بشنود و صحت اطلاعاتش را بررسی کند. عبدالحسین فرهودی نماینده ای که از دوستان ما بود نقطه مقابل این اشخاص بشمار می رفت. هنگامی که مسئله قانون لغو اختيارات در مجلس مطرح شد او پیشنهاد کرد که موضوع مورد بررسی قرار گیرد و «مطالعه بدور از هرگونه جار و جنجال و کلی گونی باشد.» و قضاوت نهائی براساس حقایق و ارقام به عمل آید. او اصرار ورزید «ما باید از شیوه هائی که در کشورهای دیگر بکار میرود پیروی کنیم. من شخصاً تقاضا دارم که در این مسئله رسیدگی و تحقیق صورت بگیرد.»
وزارت دارائی گزارش ماهانه من را به زبانهای فارسی و انگلیسی منتشر کرد ولی این کار به هیچ وجه بمنزله تبلیغات متقابل نبود. ما یک سرویس مطبوعاتی در دفترم تأسیس کرده بودیم و مرکز تدارکات خاورمیانه در تهران نیز که در آن هنگام زیر نظر یک مدیر امریکائی قرار داشت در تهیه بولتنهای خبری به ما کمک می‌کرد. از طرف دیگر نیز کوشش کردیم تبلیغات درباره حقایق را گسترش دهیم ولی برای مقابله با تبلیغات مخالفان مجهز نبودیم و نمی توانستیم باشیم.
