لکوورین که ترامپ آن را درمان اوتیسم می‌داند، چیست؟
دولت آمریکا یک دستورالعمل جنجالی در مورد پیشگیری و درمان اختلال طیف اوتیسم (ASD) در کودکان صادر کرده است. بی بی سی: دولت آمریکا یک دستورالعمل جنجالی در مورد پیشگیری و درمان اختلال طیف اوتیسم (ASD
لکوورین که ترامپ آن را درمان اوتیسم می‌داند، چیست؟ دولت آمریکا یک دستورالعمل جنجالی در مورد پیشگیری و درمان اختلال طیف اوتیسم (ASD) در کودکان صادر کرده است.
بی بی سی: دولت آمریکا یک دستورالعمل جنجالی در مورد پیشگیری و درمان اختلال طیف اوتیسم (ASD) در کودکان صادر کرده است.
این دستورالعمل همزمان با ادعای دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، منتشر شد که مدعی بود بین مصرف استامینوفن در بارداری و افزایش خطر اوتیسم در برخی کودکان «ارتباط» وجود دارد.
استامینوفن در برخی کشورها با نام پاراسیتامول ناخته می‌شود و در آمریکا بیشتر با نام تجاری تایلنول فروش می‌رود.
این بیانیه بخشی از اقدامات برای مقابله با چیزی بود که دولت دونالد ترامپ آن را «اپیدمی اوتیسم» می‌خواند.
یکی از توصیه‌ها، استفاده از داروی لکوورین (نوعی از اسید فولیک) برای درمان مشکلات گفتاری در کودکانی است که اوتیسم دارند. سازمان غذا و داروی آمریکا روز دوشنبه (۲۲ سپتامبر/۳۱ شهریور) اعلام کرد که برچسب این دارو را برای نشان دادن فواید احتمالی آن در کاهش علائم اوتیسم تغییر خواهد داد.
با این حال، وزارت بهداشت آمریکا در بیانیه‌ای اعلام کرد: «توجه به این نکته مهم است که لکوورین یک درمان قطعی برای اختلال طیف اوتیسم نیست و ممکن است تنها منجر به بهبود در نارسایی‌های مرتبط با گفتار شود.»
بنیاد علمی اوتیسم در آمریکا نیز گفت «قبل از نتیجه‌گیری، به مطالعات بیشتری نیاز است» و استفاده از لکوورین را به عنوان درمانی برای اوتیسم توصیه نمی‌کند.
می‌دانیم علت اوتیسم چیست؟
رابرت اف کندی جونیور، وزیر بهداشت آمریکا، از زمان پیوستن به دولت ترامپ، اوتیسم را یکی از اصلی‌ترین اولویت‌هایش قرار داده است و از نظریه‌هایی در مورد افزایش نرخ این اختلال در کشور که پیش‌تر رد شده‌اند، دفاع می‌کند.
او می‌گوید، در پنج ماه، «تلاش گسترده‌ای در زمینه آزمایش و تحقیقات» برای تعیین علت اوتیسم انجام می‌دهد.
کارشناسان اما معتقدند که پیدا کردن علل مستقیم اوتیسم، موضوعی پیچیده و بحث‌برانگیز است. دیدگاه غالب در میان محققان این است که «اوتیسم یک علت واحد ندارد.»
آلیسیا هالادی، محقق ارشد در بنیاد علمی اوتیسم، به بی‌بی‌سی گفت: «قطعاً می‌دانیم که عوامل ژنتیکی نقش بسیار بزرگی دارند، هم از طریق مطالعه مستقیم ژنتیک و هم با بررسی دوقلوها و اعضای خانواده.»
انجمن ملی اوتیسم بریتانیا نیز در بیانیه‌ای که پس از اعلامیه آمریکا منتشر شد، این دیدگاه را تأیید کرد: «علت‌های اوتیسم همچنان در حال بررسی است. بسیاری از کارشناسان معتقدند که هیچ علت واحد و مشخصی وجود ندارد و عوامل ژنتیکی در آن نقش دارند.»
جستجو برای یافتن علت اوتیسم با اطلاعات نادرست مخلوط شده است. سال ۱۹۹۸ اندرو ویکفیلد، دکتر بریتانیایی که اکنون اعتبارش را از دست داده است، یک مطالعه جعلی منتشر کرد که به اشتباه واکسن سرخک، اوریون و سرخچه را با اوتیسم مرتبط می‌کرد؛ نظریه توطئه‌ای که همچنان ادامه دارد.
آقای کندی نیز در مصاحبه‌ای با فاکس نیوز در سال ۲۰۲۳، به دروغ مدعی شده بود که « واکسن‌ها منشا اوتیسم هستند.»
اوتیسم «یک درمان» دارد؟
برای بسیاری از افراد در طیف اوتیسم، این باور که اوتیسم باید «درست» شود، با ایده‌های تنوع عصبی و آنچه بسیاری آن را تنوع طبیعی در میان ذهن انسان‌ها می‌دانند، در تضاد است و کلیشه‌های آسیب‌زننده را تقویت می‌کند.
سوزان فلچر واتسون، استاد روان‌شناسی رشد در دانشگاه ادینبورگ، می‌گوید: «اوتیسم یک پدیده زیستی نیست که باید حتماً برای آن آزمایش انجام شود و نتیجه‌ای قطعی داشته باشد. اوتیسم مانند سرطان نیست که همه بر سر بد بودن آن و نیاز به درمانش توافق داشته باشند. به نظر من، هرگز هم نخواهد بود.»
از نظر استفانی هانراهان، مادری آمریکایی که دو فرزند در طیف اوتیسم دارد، اوتیسم نیازی به درمان ندارد، چرا که آن را یک بیماری نمی‌داند.
او گفت: «آن‌ها نمی‌توانند انتخاب کنند که اوتیسم داشته باشند یا نه. اوتیسم لنزی است که از طریق آن این جهان و زندگی زیبای خود را می‌بینند.»
اد مولینز، پژوهشگر بالینی در کالج امپریال لندن، اوتیسم را یک اختلال طیفی (که به معنای طیفی از وضعیت‌هاست) می‌داند و در نتیجه معقتد است، تجربیات افراد، از جمله تمایل آن‌ها به درمان، می‌تواند بسیار متفاوت باشد.
او به بی‌بی‌سی گفت: «مسئله اینجاست که وقتی فرزندی تحت تأثیر این اختلال دارید، لزوماً نمی‌توان آن را به عنوان یک اختلال که باید از آن پیشگیری کرد، دید. با این حال، بسیاری از بیمارانم می‌گویند داشتن فرزندی که به این اختلال مبتلاست، یک اتفاق بسیار بزرگ در زندگی والدین است.»
«بنابراین، برخی افراد علاقه‌مند به گزینه‌های جایگزینی هستند که به‌طور بالقوه بتواند علائم این اختلال را بهبود بخشد.»
لکوورین چیست و آیا می‌تواند اوتیسم را درمان کند؟
لکوورین ترکیبی از اسید فولیک است که نوعی مصنوعی از ویتامین B9 به شمار می‌رود.
فولات، شکل طبیعی ویتامین B9، نقش کاملاً اثبات‌شده‌ای در رشد مغز دارد و کمبود آن از دیرباز با نقایص مادرزادی مرتبط بوده است. بدن ما می‌تواند فولات را از طریق غذاهایی مانند حبوبات، مرکبات و غلات غنی‌شده دریافت کند.
بنیاد علمی اوتیسم آمریکا می‌گوید، در برخی تحقیق‌ها، پایین بودن سطح فولات در اوایل بارداری با افزایش خطر اوتیسم در کودکان مرتبط بوده است، هرچند یافته‌ها قطعی و یکسان نیستند. به گفته این بنیاد، این فرضیه که اسید فولیک ممکن است برخی علائم در کودکان دارای اوتیسم را بهبود بخشد، از آزمایش‌های یک داروی سرطان به نام لکوورین ناشی می‌شود.
برخی پژوهش‌ها نشان داده‌اند که بر خلاف اسید فولیک معمولی، لوکوورین می‌تواند آسان‌تر از سد خونی-مغزی عبور کند و کمبود ویتامین B9 را جبران نماید. تاکنون چهار کارآزمایی بالینی کوچک و تصادفی انجام شده است که همگی از دوزها و معیارهای موفقیت متفاوتی استفاده کرده‌اند.
یکی از این پژوهش‌ها در سال ۲۰۱۶ روی ۴۸ کودک اوتیستیک در آمریکا انجام شد و بهبودهایی در ارتباط کلامی نسبت به دارونما گزارش کرد. نویسندگان این تحقیق اعتراف کردند که به دلیل کوچک بودن حجم نمونه، تحقیقات بیشتری لازم است تا نتایج به جمعیت گسترده‌تری تعمیم داده شود.
با این حال، پژوهشگران هشدار داده‌اند که علم در این زمینه هنوز در مراحل بسیار ابتدایی است و برای دستیابی به نتیجه‌گیری‌های قطعی، کار بیشتری لازم است. از سوی دیگر داده‌های کافی درباره ایمنی این دارو وجود ندارد و آثار بلندمدت آن هنوز بررسی نشده است.
حمایت، نه درمان؟
«در مورد خانواده من، اوتیسم بیماری نیست، بلکه یک هویت است. چیزی نیست که باید از آن ترسید یا درمانش کرد، بلکه باید از آن حمایت کرد.»
این جمله را استفانی هانراهان، مادر دو فرزند در طیف اوتیسم، به بی‌بی‌سی گفت. او معتقد است که دیدگاه دولت ترامپ در مورد اینکه اوتیسم یک «اپیدمی» است، برچسب زدن و ایجاد تبعیض نسبت به افراد اوتیستیک را افزایش می‌دهد.
هانراهان گفت: «اپیدمی‌ها ترسناک هستند، آن‌ها را مهار می‌کنند و از بین می‌برند. تجربه زندگی شخصی ما با اوتیسم، با چنین زبان و طرز تفکری همخوانی ندارد.»
او می‌گوید با تمرکز بر روی یافتن علت و درمان، حمایت واقعی از افراد و خانواده‌هایی که عضوی اوتیستیک دارند، در این بحث‌ها نادیده گرفته می‌شود: «اوتیسم مشکلی نیست که بخواهیم حل کنیم. بلکه تفاوتی است که باید از طریق دسترسی به مداخلات زودهنگام، درمان‌ها و حمایت از خانواده‌ها، پشتیبانی شود.»
