‎دارویی موجود ممکن است علائم بیماری شوگرن را کاهش دهد.
پژوهشگران معتقدند که دلیل اصلی بروز بیماری شوگرن را شناسایی کرده‌اند؛ تولید بیش از حد یک ماده شیمیایی ایمنی که به غدد تولیدکننده بزاق و اشک آسیب می‌رساند.‎

به گزارش انتخاب و به نقل از هلث دی؛ مطالعه‌ای جدید نشان داده است که دارویی به نام باریسیتینیب (اولومیانت)، که هم‌اکنون برای درمان آرتریت روماتوئید به کار می‌رود، ممکن است در کاهش علائم بیماری شوگرن مؤثر باشد.

‎بیماری شوگرن چیست؟

‎بیماری شوگرن یک اختلال خودایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن به غدد تولیدکننده بزاق و اشک حمله می‌کند. این بیماری باعث خشکی دهان و چشم می‌شود و علائمی مانند خستگی، درد مفاصل و عضلات، التهاب ریه و بثورات پوستی را ایجاد می‌کند.

‎طبق آمار بنیاد شوگرن، این بیماری دومین بیماری شایع روماتیسمی خودایمنی در ایالات متحده است و سه برابر بیشتر از بیماری‌هایی مانند لوپوس و ام‌اس رخ می‌دهد.

‎مکانیسم بیماری و نتایج تحقیق

‎پژوهشگران در تلاش برای درک بهتر علت این بیماری، روی سلول‌های غدد بزاقی و سلول‌های ایمنی تمرکز کردند. آن‌ها کشف کردند که یک ماده شیمیایی التهابی به نام اینترفرون گاما، تولید بزاق را در موش‌ها مختل می‌کند.

‎در شرایط عادی، اینترفرون گاما توسط سلول‌های ایمنی خاصی به نام سلول‌های تنظیم‌کننده تی کنترل می‌شود. اما نقص ژنتیکی در این سلول‌ها می‌تواند باعث تولید بیش از حد اینترفرون گاما شده و علائمی مشابه بیماری شوگرن ایجاد کند.

‎نقش داروی باریسیتینیب

‎باریسیتینیب، یک داروی مهارکننده JAK است که سیگنال‌های ایمنی ناشی از اینترفرون را سرکوب می‌کند.
‎در آزمایش‌های انجام‌شده، موش‌هایی که این دارو را دریافت کردند، تولید بزاق بهتری داشتند و التهاب کمتری نشان دادند.

‎برای بررسی تأثیر این دارو در انسان، محققان نمونه‌های خون بیماران مبتلا به شوگرن را تحلیل کردند و شباهت‌های ژنتیکی مهمی میان موش‌ها و انسان‌ها پیدا کردند.

‎قدم‌های بعدی

‎هرچند نتایج امیدبخش هستند، برای اثبات اثربخشی باریسیتینیب یا داروهای مشابه در درمان شوگرن، به آزمایش‌های بالینی بیشتری نیاز است.

‎این یافته‌ها در نشریه علمی پزشکی انتقالی ساینس منتشر شده است.